آهنگری پیشه ای با قدمت چند هزار ساله است که با استفاده از سرد و گرم کردن فلز آهن بر روی سندان به تولید اجسام گوناگون می پردازد. در این شیوه ساخت قطعات از فشارهای موضعی بهره گیری می شود و تغییرات لازم با استفاده از قالب یا ضربات چکش حاصل می گردد. به عبارت دیگر می توان گفت که آهنگران با استفاده از فنون حرفه خود، هندسه ساده قطعات را تغییر داده و حجم های پیچیده را با بکار گیری از تغییرات مومسان ایجاد می کنند.
قطعات تولید شده توسط آهنگران ضایعات کم و خواص مکانیکی مطلوبی دارند. این امر ناشی از افزایش استحکام قطعات تولیدی و مقاومت خستگی آنها در طی فرآیند تغییر شکل می باشد. تولید قطعه با استفاده از فنون آهنگری توجیه اقتصادی دارد؛ چرا که تولید انبوه یک قطعه که از خواص منحصر به فرد مکانیکی برخوردار است از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه تلقی می گردد.
در حال حاضر فلز اصلی مورد استفاده در آهنگری آهن است اما؛ در گذشته های دور که در رابطه با قدرت آب اطلاعات کافی در دسترس نبود، مس و برنز نیز در ساخت قطعات مورد استفاده قرار می گرفتند. با ورود چکش های هیدرولیکی، ساخت قطعات با ابعاد بزرگ در آهنگری رونق پیدا کرد و پس از کسب آگاهی در رابطه با فرآیند ذوب کردن فلز آهن و کشف ویژگی کنترل دما، آهن به عنوان فلز اصلی و متریال اول مورد استفاده در آهنگری معرفی شد.
انقلاب صنعتی تحول عمیقی در آهنگری ایجاد نمود و قابلیت تولید انبوه را برای فعالان در این پیشه فراهم نمود. پیشرفت قابل توجه آهنگری هم در زمینه تجهیزات و طراحی رخ داد و هم منجر به اتوماتیک شدن بسیاری از فرآیندهای روتین آهنگری شد. آدرس های آهنگری اصفهان را می توانید در این مقاله از سایت کاوه ساخت بیابید.
آشنایی با فنون آهنگری سنتی ایرانی
آهنگری یکی از فنون مورد توجه در ایران از گذشته تا به امروز بوده است. در آهنگری سنتی که پیشه ای رایج در کشور ایران است، برای ایجاد تغییر شکل و فرم در یک فلز و ساخت قطعات و لوازم مورد نیاز، از حرارت استفاده می شود. یعنی ابتدا فلز در داخل کوره هایی که در داخل زمین به عمق و عرض یک متر ساخته می شود، از حالت جامد خارج شده و تبدیل به مذاب می گردد.
سپس فلز گداخته شده با استفاده از انبر مخصوص از داخل کوره خارج شده و پس از کم کردن اندکی از دمای آن، بر روی سندان قرار می گیرد. در این مرحله، آهنگر با استفاده از وارد کردن ضرباتی با چکش، شکل هندسی مورد نظر خود را خلق می نماید. البته در مواقعی نیز آهنگر با استفاده از چکش کاری، فلز را داخل قالب مخصوص مورد نظر خویش فرم می دهد.
نام دیگر آهنگری سنتی در ایران، چلنگری است و پیشه وران این حرفه در گذشته بیشتر مشغول ساخت زنگوله، داس، نعل و موارد دیگری از این دست بوده اند.البته ساخت ادوات جنگی در گذشته نیز توسط این گروه صورت می گرفت. برای تولید این ابزار از ورق های فلزی و مفتول استفاده می شود. قطعات تراشکاری فلزی یکی از خدمات ارائه شده توسط گروه تولیدی صنعتی کاوه ساخت است.
آشنایی با فنون آهنگری صنعتی
آهنگری صنعتی نوع پیشرفته این حرفه است که شباهت های زیادی با شیوه سنتی دارد. در این روش نیم لقمه که همان فلز نیم ساخته است، حرارت دیده و گداخته می شود. در این مرحله نیم لقمه در با عمال نیرو داخل قالب های مخصوص به شکل مورد نظر تبدیل می شود. آهنگری صنعتی را می توان بر اساس نوع قالب، دمای کاری و تلورانس دسته بندی نمود.
چنانچه در دسته بندی روش های آهنگری صنعتی، نوع قالب مورد توجه قرار گیرد، دو دسته زیر حاصل خواهد شد:
- قالب باز: این سبک برای تولید اشکال هندسی ساده مطلوب است.
- قالب بسته: این روش برای تولید قطعات و اشکال هندسی پیچیده کاربرد دارد.
اگر برای دسته بندی شیوه های مورد استفاده در آهنگری صنعتی، دمای کاری به عنوان اصل در نظر گرفته شود، سه حالت زیر معیار تقسیم بندی خواهند بود:
- آهنگری سرد: تولید قطعات در این روش در دمای محیط صورت می گیرد و از اکسید شدن قطعات جلوگیری می گردد.
- آهنگری داغ: در این سبک دمای قطعات بالاتر از دمای تبلور مجدد در نظر گرفته می شود و کرنش سختی در قطعه ایجاد نمی شود.
- آهنگری گرم: این روش نسبت به دو شیوه پیش گفته معتدل تر است و پروسه آن روندی بینابین دو متد قبلی دارد. برای تولید قطعات در این روش، به فلز تا دمایی پایین تر از تبلور مجدد حرارت داده می شود.
دسته بندی بر اساس تلورانس
در دسته بندی بر اساس تلورانس، دسته بندی های زیر حاصل می گردد:
- آهنگری معمولی: در این روش فلز سرخ شده در ابعاد نازک در فضای بین قالب و بخش اضافی قرار می گیرد. به دلیل بهره گیری از تجهیزات ساده، قطعات تولیدی با استفاده از این شیوه دقت لازم را ندارند.
- آهنگری دقیق: این روش زمانی که نیاز به تولید قطعات با حداقل میزان پرداخت در مرحله نهایی وجود داشته باشد، مورد استفاده قرار می گیرد.
- آهنگری غلتکی: این شیوه برای کاهش قطر میله ها و کم کردن ضخامت قطعات تولیدی ایده آل است.
- آهنگری حلقه‌ای: چنانچه افزایش محیط حلقه مورد نظر باشد از این سبک بهره گیری می شود.
- آهنگری متالورژی پودر: این روش مشتمل بر سه مرحله پودر کردن، پرس و حرارت دهی برای تولید قطعات است.